Cruisen, Panda's en Klimmen

Jawel dames en heren daar zijn we weer! En ja, we zijn inmiddels China aan het doortrekken. Het project is netjes afgerond, mooie presentatie gegeven en alle vriendjes en vriendinnetjes in Nanjing uitgezwaaid. Chengdu in Sichuan province is de plaats van tikken op dit moment. Al wachtend tot we vanavond op onze trein richting Xi'an mogen springen, vond ik het wel weer eens tijd om wat van me te laten horen.

De laatste dagen in Nanjing stonden voornamelijk in het teken van afronden en uitzwaaien. We zijn uit eten geweest met onze begeleider Wang Hao en onze maatjes Qu Xu, Bai Hua en Liu Hong. Eerst in een Chinese Kung Fu restaurant, alles gemaakt in bamboe en alle doorgangen waren ongeveer 1,5 meter hoog. Authentiek Chinees gegeten en bier uit een kommetje gedronken, want echte mannen drinken bier uit een kommetje...tenminste dat vinden ze in China. Ook zijn we nog uit eten geweest in een mooi Westers restaurant, waar we heerlijk biefstuk hebben gegeten. Jammer dat het wel op z'n Chinees was, dus een echte biefstuk hebben we niet gehad. In de tussentijd hebben we ons visum weten om te bouwen naar een residence permit. Zo kunnen we ongestoord de grens over bij Hong Kong en Macau. Geniaal dat meneer bij het politiebureau een groot fan is van ene meneer Kuma...wie? Gullit? Robben? Allebei fout, het bleek om de nieuwe trainer van AZ te gaan. Nu weten we ook hoe je Robben, Gullit en Koeman in het Chinees schrijft en hebben we een deze geniale vent de opstelling van het kampioenselftal van '88 zien tekenen. Heerlijk om zulke gesprekken te hebben terwijl er een rij achter je staat te wachten tot ook zij hun visum zaken kunnen regelen. Ook alle kadootjes zijn gegeven en gekregen. We zijn nu 3 SEU shirts rijker en een geniaal mooi beeldje van het hoofdgebouw van de SEU. Die ligt alleen nu nog in Nanjing met onze laptops en winterjassen, want die 2 extra kilo's gaan we niet meezeulen door heel China.

De dag van vertrek stonden Hua, Xu en Hong om 6 uur 's ochtends naast onze taxi om ons uit te zwaaien en daar gingen we! Op naar Nanjing Airport. Bij het inchecken begon het mooie al, Antoine z'n lenzenvloeistof was te groot, dus nog een keer inchecken en uiteindelijk met alleen een Lonely planet, een paspoort en een portemonnee het vliegtuig in te stappen. Na opstijgen stonden we welgeteld 68 minuten later alweer met al onze bagage op Wuhan airport. Om daar dik 3 uur te moeten wachten. En wat doe je dan? Kiekeboe spelen met het kleine meisje aan de overkant. De tijd vloog voorbij en voor dat we het wisten stapten we in een mini vliegtuigje (50 personen) richting Yichang. Leuk om er daar achter te komen dat we de airport shuttle naar het centrum net hadden gemist en we dus aangewezen waren op een taxi. Eentje zonder meter en 6 man personeel wel te verstaan, zo illegaal als de pest dus. Zij zetten in op 200 Yuan, maar we hebben uiteindelijk 120 betaald. Waarschijnlijk nog een beetje afgezet, maar we reden tenminste. Beetje jammer dat onze vrolijke vriend de weg niet wist en dat we dus halverwege een chinees sprekende tourist info aan de telefoon kregen om het daar maar aan uit te leggen. Afijn, we zijn er gekomen, moesten allerlei Taco hoest (mexicaanse griep mag niet he) dingen invullen en we konden op naar de pier waar onze, jawel, cruise boot de volgende dag zou gaan vertrekken. Helaas de boot niet echt kunnen vinden, maar ja misschien was hij er ook gewoon nog niet. Even lekker bij de rivier gezeten om in gesprek te raken met een Chinees die vrij anti-amerika en pro wapens was. Nadat hij ook een vaag verhaal over Chinese en Amerikaanse politiek en iets over vliegtuigen in het water had opgehangen vonden we het tijd om afscheid te nemen. Heerlijk gegeten in een back alley met een schattige waitress om daarna als een blok in slaap te vallen.

De dag dat we de cruise opgingen hebben we snel onze spullen gepakt, onbeten en daarna zo snel mogelijk richting de pier om te kijken of de boot er nu wel lag. Wij zoeken, geen boot...wij doorlopen, nog steeds geen boot...wij Nancy de reisleidster opbellen, zij zou het wel even regelen. Alle paniek voor niks, want de boot kwam netjes aanvaren toen we al dik 2 uur hadden gezocht, dus het probleem van de ontbrekende boot was daarmee opgelost. Met een gerust hart zijn we onder een boom in een parkje neergeploft. Als avondeten even snel wat rijst met een bizarre hoeveelheid peper naar binnen gewerkt. Lang leven de Chinezen die je een extra colaatje aanbieden. Snel spullen ophalen en de boot op! Heerlijk om zo'n luxe cruise bootje op te stappen met je grote studenten backpack. Tourguide Allen probeerde nog of we onze kamer wilden upgraden, maar tevergeefs. Nadat we onze zooi allemaal in een hoek hadden gegooid gingen we voor een rondje over de boot. Dit bracht ons al snel naar de ball room waar we Jim, Iven en Flower van de crew tegen het lijf liepen. Jim bleek al snel de clown van het stel, Iven degene die 2 woorden Engels sprak en Flower was het schatje, die ball room daar moesten we maar vaker gaan zitten. In diezelfde ball room een paar uur later ontmoette we Ian, een australier en zijn verloofde Guanxi die hij in China had ontmoet. Beetje vaag stel, maar zodra je de vooroordelen even buiten beschouwing liet, was het een goed gezelschap. Dezelfde avond kwamen er nog 2 grote gezelschappen Duitsers...natuurlijk zelfs in China...daar moesten we dan maar een cocktail met de prachtige naam Germany op drinken.

Aan het ontbijt de volgende morgen bleken we aan een tafel te zijn gezet met diezelfde Ian en Guanxi, Jeff, David en Steve, 21 jarige studenten uit Amerika en Natalia een Chinese oma uit Harbin met een Russisch accent en woonachtig in Australie. Meteen daarna hadden we de shore excursion waar we de hele cruise voor hadden geboekt: The three gorges dam. De grootste dam ter wereld en als Civielers moet je dat natuurlijk gezien hebben. Onze gids Mandy leidde ons rond en hoewel we niet op de dam zelf hebben mogen rondlopen, was het zeer indrukwekkend om zo'n groot bouwwerk van 'dichtbij' te mogen aanschouwen. Na deze excursion moest ons bootje door de shiplocks. Het hoogteverschil dat moest worden overbrugd was 80 meter, dus dat duurde wel even. In totaal hebben we 5 'treden' overwonnen en waren we dik 4 uur verder. Toen wij het moment rijp vonden voor een douche bleek dat iedereen al fijn aan het eten zat. We hadden meteen een goede indruk achter gelaten bij onze capt'n wij hij bleek achteraf bij elke tafel langs te zijn geweest om te proosten...Ach ja, je kan niet alles hebben. De welcome show in de ball room was erg leuk. Een hele show met traditionele Chinese dans, uitgevoerd door de lieftallige dames van de crew en hier en daar een Chinees liedje gezongen door crewleden. Op het moment dat de dansvloer werd geopend knalde er meteen YMCA door de speakers en zo stonden we al snel met een groepje van 85% crew en wij dan op jaren 80 muziek te dansen. Het barhangen bleek een uitstekende voortzetting van de avond, want de Lucy, Flower, Iven, Susie, Jenney en Jim waren maar wat blij dat er eindelijk es wat niet-gepensioneerde mensen op de boot zaten. Jasper blijkt alleen wel een moeilijke naam, want Carlsberg is in het Chinees bijna hetzelfde...resultaat: Jasper heette de hele cruise Carlsberg. Mooie avond gehad, weer wat Chinese woordjes mogen leren en een goede indruk gemaakt op het barpersoneel.

De volgende ochtend de trap af lopen richting ontbijt zaal was erg mooi, want ik moest langs de ball room, waar alle meiden van de avond daarvoor al weer netjes in het gelid stonden. Een mooie echo'ende JASPER!! galmde door de gang...dat is nog eens lekker wakker worden. De shore excursion voor vandaag was de Shennong stream, in een woord: prachtig! Met een kleiner bootje van de cruise boot af om daarna over te stappen op een nog kleiner bootje en tussen een aantal smalle kloven door gepeddeld te worden door een 5 tal Chinezen. Ze gingen onze boot zelfs nog even voorttrekken in het ondiepe gedeelte van de rivier. Frappant was wel dat de boot met de dikke Duitsers niet voortgetrokken kon worden...de kabel was gebroken door het gewicht in de boot...Na dit mooie avontuur was het een graadje of 35 op het dek, dus heb ik mijn middag doorgebracht met mijn lieftallige Chinese teacher: Flower. Haar Chinese naam is Wang Li Hua, maar Li Hua is letterlijk: Pear Flower, dus daarom Flower, altijd leuk om te weten. Helaas moest onze Chinese les onderbroken worden door een nieuwe shore excursion naar Baidicheng (white emperor city). Met onze gids Coco begaven we ons richting het warme maar erg mooie gebied waar het uitzicht is gekopieerd om op het 10 Yuan biljet te plakken. De avond begon met mummies maken. Helaas wilde er geen enkele gepensioneerde meedoen, dus offerde ik mezelf maar op om me in te laten wikkelen met wc papier. Jammer maar helaas won onze Amerikaanse flapdrol David. De rest van de avond hebben we weer fijn aan de bar gehangen, dit keer met de andere helft van de crew: Sophia, Angel en Se7en. Deze Se7en (niet van de film) wist erg veel te vertellen over voetbal en nadat ook de dames het riedeltje over tulpen en molens hadden gehoord was het tijd om mijn uurtjes slaap te pakken.

De laatste volle cruisedag gingen we naar Fengdu Ghost city. Sportief als we zijn pakten we natuurlijk de 300+ treden in plaats van de stoeltjeslift, om nog eerde boven te zijn ook. Onze gids Jerry vertelde me dat ook zij moet verhuizen vanwege de waterstijging door de three gorges dam. Het water stijgt voor het einde van het jaar tot 105 meter boven het normale niveau, niet te bevatten hoeveel dat is, maar daardoor staat er een heel groot gebied onder water, moeten er mensen verhuizen en gaat er een heleboel aan historie verloren. Jerry vertelde me dat ze het zelf niet zo erg vindt, het is beter voor China en ze krijgt een nieuw appartement, maar voor de ouderen zoals haar oma is het vreselijk. Het was goed om van een direct betrokkene te horen hoe ze er over dacht. In Fengdu Ghost city hebben we 3 tests gedaan en aangezien we die natuurlijk met goed gevolg hebben afgelegd, gaan we nu naar de hemel. Helaas was de hemel daar niet open, want die was nog in aanbouw...only in China. 's Middags voorbereid voor de talentshow, Chinees geleerd van Sophia en Fairy en een heuse Chinese class bijgewoond van cruise guide Linda. Jawel je leest het goed, talentshow. 's Avonds was de allom geprezen talentshow en aangezien wij en de Amerikaanse gasten de enige jonge mensen waren, had Linda ons gepusht om toch echt wat te gaan doen. En zo geschiedde...nadat ik eerst nog door de crew dames naar voren was gehaald om mee te doen in een Hawai dansje, was de klapperrrrrrr van de avond: The Backstreet Boys! Daar stonden we dan, volledig uit ons dak te gaan om al vals zingend 'I want it that way' te laten horen. Overspoeld met bloemen en onder luid applaus mochten we van het podium af om daarna maar meteen door te gaan met nog een keer de YMCA, de vogeltjes dans, de rabbit hop en nog wat van die knallers. Een kleine fotoshoot met de crew en wat foto's van mijn persoonlijke favoriet Flower later zaten we snoepjes te eten op het sundeck en onze laatste biertjes weg te tikken. Het afscheid van Flower in de vroege uurtjes was een beetje pijnlijk, maar ja een paar uurtjes slaap kan ook geen kwaad.

De aankomst in Chongqing betekende ook het eind van onze cruise. Snel ontbijten, afscheid nemen van onze reisgenoten en hop met de taxi naar het treinstation. Fijn dat je dan eerst een busstation inloopt om daarna wel bij het treinstation te staan, maar niet bij de goeie...leuk met je brakke hoofd nog maar een taxi pakken dan naar de andere kant van de stad om daar 3 uur te gaan zitten wachten. Mooie treinreis richting Chengdu was het wel, beetje slapen, beetje southpark/scrubs kijken op m'n ipod en een beetje ouwehoeren met de Chinese dame naast me. De taxi richting hostel was ook snel gevonden en daar stonden we dan, in een nieuwe stad op voor een nieuw avontuur. Snel spullen dumpen en wat eten. Restaurantjes genoeg in China, dus we waren dan ook al snel gesetteld. 'Wo yao tsigga' en dan aanwijzen doet het nog altijd goed, maar er kwam een vent naar ons toe om ons te vertellen dat we dat beter niet konden eten, want dat was zo heet...dank u wel meneer! Wel top gegeten, het blijft leuk hoe verbaasd de Chinezen elke keer zijn als wij ons eten naar binnen werken met onze chopsticks. Terug in het hostel even snel besproken wat we nu wanneer gingen doen in Chengdu om uiteindelijk maar te beslissen dat we eerst maar een ochtend programma gingen doen richting Panda Breeding Base. Mooi, geregeld, naar bed!

In 2 busjes reden we dwars door de Chinese ochtendspits richting het panda resort. Onze guide, 4 amerikanen, 2 engelsen, 2 noren en wij. Korte versie van het panda verhaal, ze zijn schattig! Wel echt ontzettend domme beesten en als we de natuur zijn gang laten gaan, zouden ze allang zijn uitgestorven. Beetje de hele dag bamboe eten, maar dat eigenlijk niet goed kunnen verteren. Als ze eindelijk een kindje maken, wordt de eerste altijd verstoten en als voetbal gebruikt, daarnaast worden die baby panda's niet volledig ontwikkeld op de wereld gezet. Het is eigenlijk een wonder dat ze uberhaupt nog bestaan. We waren het er in ieder geval met de hele groep over eens dat er een nieuwe gradatie van schattig moet worden gemaakt. Je hebt gewoon schattig en daarboven baby-panda schattig. Op de terugweg zijn we een beetja aan de praat geraakt met de 2 amerikaanse stelletjes en het bleek dat we eenzelfde idee hadden over de dingen die we nog wilden gaan doen. Naar de grote Buddha in Leshan en de Emei Shan beklimmen. Dat even snel besproken, de groep gefixt, busje + chauffeur geregeld en dat alles in nog geen 45 minuten, het leven is af en toe zo makkelijk. Na de lunch zijn we nog even de stad in geweest om het Mao statue te gaan bekijken, best impressive, maar we hadden ons een beetje verkeken op de afstand vanaf het hostel. Voor de terugweg hadden we dan ook maar een bus gepakt. Omdat we volledig gesloopt waren zijn we gaan eten in het hostel en hebben we het schattige oberinnetje een bord spaghetti en een hamburger laten maken. Daarna nog even gaan zitten met een andere NL'er die we hadden beloofd een biertje te gaan drinken. Mooi verhaal over een groep waarmee hij naar Tibet zou gaan, maar dat er een beetje een 'apart' Amerikaans meisje in zat waardoor het allemaal een beetje stressie was.

De groep voor de Buddha bleek de volgende ochtend nog een beetje uitgebreid. Een Amerikaans stel + zoon en een Zwitser wilden ook graag mee en hadden geregeld dat we een grotere bus zouden hebben zonder extra kosten. Zo gingen we dus met onze tourgroup: Janelle & Jeff en Beth & Dave aangevuld met de 4 extra richting de grootste Buddha ter wereld. Mooi om dat immense Buddha beeld te zien, maar ik denk dat ik verder naar de (nog te plaatsen) foto's moet verwijzen. Na de lunch werden we met z'n 6en in een kleiner busje gepropt op weg naar de Emei Shan. Onze chauffeuse was een beetje wild, hier en daar een lichte hartverzakking, maar ach. Haar actie om een tolpoortje te omzeilen door heel dicht achter een vrachtwagen te gaan hangen werkte perfect :) En daar stonden we dan, aan de voet van de grote berg. Erg slecht aangegeven hoe we moesten lopen en we hadden nog een soort van tijdsdruk ook, voor het donker moesten we een dikke 12 km hebben afgelegd om bij onze overnachtingsspot te komen. Een stel steile trappen, mooie natuur en glibberige paadjes later waren we er wel, tenminste dat deed de lieftallige dame ons geloven. Nog even afdingen op de kamerprijs, van 200 naar 50 yuan pp en we waren gesetteld voor nacht 1. Lekker eten en de Amerikaanse politiek doorlichten dat is blijkbaar niet normaal in China, want alle stroom viel opeens uit. Voor ons een mooi moment om ons bedje op te zoeken want we hadden nog een lange tocht voor de boeg.

Om 8 uur 's ochtends nog even snel een noodlesoupje (what else) naar binnen gewerkt en we konden weer. Na een half uur kwamen we het pavillion tegen waar we eigenlijk hadden moeten slapen...het lieftallige vrouwtje had dus weer eens een fijn bullshit verhaal opgehangen...maar ach, het was een goeie nacht. Toen kwamen we in de overal al aangegeven 'monkey area'. Hier hadden we ons allemaal erg op verheugd. Wilde apen (Tibetal Macaques) overal en hoewel de aapjes normaal gesproken netjes langs je lopen en zich weinig van je aantrekken, werd Jeff aangevallen. Hij had monkey food gekocht en in z'n broekzak gestopt, nou dat wisten ze feilloos te vinden. Gelukkig was er de monkey police met stokken en sling shots en was Jeff weer snel bevreid. Janelle werd ook nog even belaagd, maar gelukkig konden we weer snel verder. Toen kwam het moment dat we het slecht begonnen te trekken. Trappen, trappen en nog eens trappen. Iedereen verzuurde en begon te mopperen. Steeds werd de kaart er weer bij gepakt om te kijken of we niet anders konden lopen. Maarrrrr we zijn niet omgedraaid, we hebben volgehouden, elkaar opgepept en doorgeknald. Elke 100 treden even pauze en weer door. Dit hielp helaas niet voor iedereen, Janelle viel op een gegeven moment bijna flauw, maar sloeg zich er met hulp van wat pepermuntjes doorheen. Aan het einde van een lange trap was er gelukkig een mevrouwtje met een stalletje vol water en, daar zijn ze weer, noodles. Dit was onze welverdiende lunch en daarna konden we er ook weer een stuk beter tegenaan. Na een dikke 8 uur hiken en een afstand van een dikke 28 km te hebben afgelegd waren we bij onze verblijfplaats voor nacht 2: een monastary! Contractje tekenen met een monnik en we waren good to go. Ik sliep bij Jeff en Janelle op de kamer en Antoine bij Beth en Dave. Een klein biertje, een spicy hap, een fotoshoot met een stel oude Chinese dames en wat 'jump pictures' en onze dag zat erop. Wat een slijtageslag...

De laatste hikedag was gelukkig maar een kleintje, iets rond 6 km lopen en we waren bij de cable cars richting de top. Nadat we ons weer door een monkey area hadden heengeslagen hadden we nog het idee dat we het wel konden managen om helemaal tot aan de top te gaan. Iedereen zat er jammer genoeg doorheen en het was kiezen tussen 4 minuten cable car of een dikke 3 uur stijl omhoog hiken...de keuze was snel gemaakt. Na van het welverdiende uitzicht te hebben genoten trokken we weer naar beneden om door een of andere flapdrol van de berg afgereden te worden in zijn opgevoerde bus. Een lekkere lunch in het Teddybear hostel met geniale french fries, maar een bar slechte hamburger...dat doe je toch niet met een zoet broodje?! En terug met de bus richting Sim's Cozy Guesthouse. Een douche doet een mens goed op zo'n moment...Maar erg lang hadden we niet om daar van te genieten, want we hadden met Beth & Dave afgesproken om de beroemde hotpot te gaan eten. Supergezellig! Een beetje spicy is wel lekker, maar zoals velen weten kan ik daar niet al te goed tegen. Voor de gein moet je eens googlen op wat hotpot precies is. Na een kwartier zaten we elkaar aan te kijken of dit wel leuk en lekker was en na 20 minuten was heel mijn mond verdoofd...als je er eenmaal een beetje aan gewend bent is het wel geniaal lekker en we hadden dan ook een topavond. Nog een klein koud biertje om het af te leren en de mond enigszins af te koelen en het Chengdu avontuur zit er weer bijna op.

Dan de dag van vandaag. Lekker uitslapen, de beentjes wat rust gunnen, foto's uitwisselen met onze Amerikaanse hikemaatjes en een beetje relaxen en ouwehoeren in het hostel. Inmiddels zit ik al weer een tijdje aan dit verhaal te tikken en gaan we zometeen nog even de stad in om wat inkopen te doen om ons door de nacht te helpen. Dames en heren, het is weer een lange lap tekst geworden, maar ja ik maak ook veel te veel mee. Wanneer de volgende post gaat worden kan ik nog niet zeggen, dus geniet maar even van deze.

Tot de volgende keer maar weer.

PS: Count me in voor Pukkelpop!
QS: Reisschema voor zover we nu denken is:
13 - 17 juni Xi'an
18 - 26 juni Beijing
26 - 30 juni Guilin
1 - 8 juli Hong Kong / Macau
8 - 16 juli Sanya
16 - 17 juli - Nanjing
18 - 19 juli - Shanghai en terugvliegen