Aan het werk!

Onze eerste echte werkweek begon op de dag dat onze Robin een kwart eeuw is geworden. Wat worden we toch allemaal oud…maar dat terzijde. Antoine had het in de vroege ochtend voor elkaar gekregen om zijn telefoon te blokkeren, lekker bezig! Dat werd dus weer een tripje naar de shopping mall. Toen ik net mijn boterham met pindakaas (jawel dat hebben ze hier) en we bijna weg wilden gaan richting de research room werd er geklopt…een chinees, die iets chinees vertelde, vast heel interessant, maar daar snapte ik dus niks van. Het had dus iets met de airco te maken, want hij liep zowat dwars door me heen, klom op een stoel, plakte een sticker op de airco en vertrok weer…Aan de overkant van de gang stond iemand nog zo verdwaasd te kijken. Het bleek Mustafa uit Djibouti te zijn. Student Chinees en daarna International Business, nog 4 of 5 jaar te gaan. Respect.

Toen toch maar richting research room gegaan en lekker aan het project gewerkt. Tegen 12 uur fijn lunchen en rond een uurtje of 5 avondeten en daarna zo’n beetje terug naar onze dorm. Tja, en zo zien al onze dagen er een beetje uit tijdens onze werkweek. Intussen heeft Antoine wel weer zijn telefoon aan de praat weten te krijgen, hebben we Xu en Hong blij gemaakt met 2 mokken van de TU Delft, heb ik gebakken eendenbloed gegeten dat NIET lekker, Noodlesoup dat goddelijk en Dumplingsoup dat ook errug lekker was, hebben we de sleutel van de research room gekregen én bijna gesloopt, hebben we de hele onderzoeksgroep ontmoet en moesten we concluderen dat er ongeveer 10 keer zo veel (!) vrouwen bij zitten dan in Delft, hebben we voor het eerst wat bij een straatverkoper gekocht én zijn we er niet eens van aan de schijterij gegaan. En oh ja, intussen staat het 3-1 voor Antoine met het Ultimate Mario Kart Championship.

Wat nog wel het vermelden waard is, nadat we donderdag bij de straatverkoper waren geweest, dachten we dat we alles aankonden. In de dining room gingen we dan ook maar proberen eens wat anders te bestellen, iets dat net even moeilijker was dan de bak aanwijzen waar ze een flinke schep van op je bordje gooien. De ‘iron plate’ op de 1e etage was ons al aangeraden, dan gaan we dat toch proberen? Situatie: 2 Westerse jongens aan de ene kant, 1 Chinese kok aan de andere kant. Chinees kijkt de jongens doordringend aan…de jongen met pet wijst wat aan…Chinees snapt er niks van en kijkt hem weer doordringend aan……jongen met pet: ‘ehm…what do you have?’…Chinees snapt er nog steeds niks van en begint te lachen, roept voor de gein ook zijn collega’s erbij en het lachsalvo zwelt aan vanachter de mondkapjes. Tja…toch maar weer beneden een bak aanwijzen dus…veel van de Chinese taal snappen we nog niet, maar dat we werden uitgelachen wisten we wel heel erg zeker. Dit was ook een van de redenen om vrijdag het weekend maar eens in te luiden met een heerlijke foute westerse hap bij de McDonald’s, je moet toch wat als je wordt uitgelachen…

Ook niet geheel onbelangrijk is dat we vrijdag een Colombiaanse kerel hebben ontmoet die luistert naar de naam Luis. We hebben er inmiddels een sport van gemaakt om iedereen die er niet Chinees uit ziet op zijn minst te groeten, we zitten immers allemaal in hetzelfde schuitje. Luis vond het wel een goed plan om zaterdag met ons een biertje te gaan drinken in het 1912 (uitgaans)district. Dat zijn natuurlijk de goeie verhalen!

Wat betreft ons project zijn we lekker aan de gang, beetje rondgefietst, beetje test filmpjes gemaakt en een beetje gebrainstormd over het hoe en wat. We hebben een idee over welke kruising we willen gaan onderzoeken, dit moet nog wel even goedgekeurd worden, dat we niet tegengewerkt worden door het Chinese bestel hier enzo. We moeten nog ergens op een hoog gebouw terecht zien te komen, anders hebben we geen beelden van bovenaf en die zijn erg belangrijk. Al met al gaat het lekker zo na een weekje en hopen we volgende week spijkers met koppen te kunnen gaan slaan.